Home Procedura postępowania w przypadku stwierdzenia chorób zakaźnych pochodzenia pasożytniczego w szkole

Procedury_choroby_pasozytnicze

PROCEDURA

postępowania w przypadku stwierdzenia chorób zakaźnych  pochodzenia pasożytniczego w szkole

Podstawa prawna:

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), ustawa o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r. art. 39 ust.1 pkt 3.

Cel procedury

Procedura ma zapewnić higieniczne warunki pobytu dzieci w szkole oraz chronić przed rozprzestrzenieniem się wszawicy oraz świerzbu w placówce.

Uczestnicy postępowania – zakres odpowiedzialności

  1. Rodzice (prawni opiekunowie): muszą mieć świadomość konieczności monitorowania na bieżąco czystości skóry własnego dziecka.
  2. Nauczyciele: zobowiązani są do natychmiastowego zgłaszania dyrektorowi szkoły sygnałów dotyczących pojawienia się wszawicy lub świerzbu w placówce.
  3. Pracownicy obsługi: winni, w przypadku podejrzenia wystąpienia wszawicy  lub świerzbu w danej grupie, klasie, zgłosić swoje podejrzenia nauczycielowi bądź dyrektorowi szkoły.

Opis procedury

Zgoda rodziców na objęcie dziecka opieką (w tym również opieką medyczną przez pielęgniarkę) jest równoznaczna z wyrażeniem zgody na dokonanie w przypadku uzasadnionym przeglądu czystości skóry głowy dziecka.

  1. Dyrektor szkoły zarządza dokonanie przez pielęgniarkę kontroli czystości skóry wszystkich dzieci w grupie, klasie, z zachowaniem zasady intymności (kontrola indywidualna  w wydzielonym pomieszczeniu).
  2. Pielęgniarka zawiadamia rodziców dzieci, u których stwierdzono wszawicę,  świerzb  o konieczności podjęcia niezwłocznie zabiegów higienicznych. W razie potrzeby instruuje rodziców o sposobie działań, informuje też o konieczności poddania się kuracji wszystkich domowników i monitoruje skuteczność działań, jednocześnie informuje dyrektora szkoły o wynikach kontroli i skali zjawiska.
  3. Dyrektor lub upoważniona osoba (nauczyciel) informuje wszystkich rodziców o stwierdzeniu (w danej grupie, klasie) wszawicy lub świerzbu u dzieci, z zaleceniem codziennej kontroli czystości skóry oraz czystości głów domowników.
  4. Pielęgniarka, po przeprowadzonych zabiegach higienicznych przez rodziców, po upływie 7 -10 dni, kontroluje stan czystości skóry i głowy dzieci.
  5. W sytuacji stwierdzenia nieskuteczności zalecanych działań, pielęgniarka zawiadamia o tym dyrektora szkoły w celu podjęcia bardziej radykalnych kroków (np. zawiadomienie ośrodka pomocy społecznej o konieczności wzmożenia nadzoru nad realizacją funkcji opiekuńczych przez rodziców dziecka oraz udzielenia potrzebnego wsparcia).

 

Objawy, leczenie, profilaktyka i zapobieganie chorobom pasożytniczym skóry
i głowy

WSZAWICA jest chorobą zakaźną, powodowaną przez pasożyta – wesz głowową. Pasożyt ten żyje wyłącznie na owłosionej skórze głowy człowieka i żywi się jego krwią. Larwy wszy (gnidy) mają kolor białawo-brązowy, a rozmiarem przypominają główkę szpilki. Pasożyt żywi się wyłącznie krwią człowieka. W miejscu ukąszenia powstaje niewielkie zgrubienie, które swędzi i piecze.

 

Wszawica najczęściej szerzy się wśród dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym.

 

Do zakażenia wszami dochodzi najczęściej przez kontakt bezpośredni lub pośrednio przez np. czapki, grzebienie, szczotki itp. Po około 3 tygodniach od złożenia jaj wykluwają się
z nich młode osobniki.

 

Samo leczenie jest bardzo proste. Polega na stosowaniu środków owadobójczych na skórę

owłosioną głowy. Wszystkie te środki można bez problemu otrzymać w aptece, a samo leczenie wykonywać zgodnie z ulotką dołączoną do leku. Należy przy tym pamiętać że leczeniem powinno objąć się wszystkich domowników. W przypadku powikłań bakteryjnych należy zasięgnąć opinii lekarza - konieczne w tym przypadku będzie stosowanie antybiotyków. Odzież osoby chorej jak i też pościel należy wyprać i wyprasować, a szczotki i grzebienie najlepiej wyrzucić, bądź wymoczyć w środku zabijającym wszy.

 

Dodatkowo warto wiedzieć, że wesz głowowa nie potrafi przeżyć bez swojego żywiciela - człowieka, dlatego też odkażanie domu lub mieszkania nie jest konieczne. Wesz głowowa nie bytuje na zwierzętach domowych (pies, kot), dlatego nie trzeba przeglądać sierści zwierząt w obawie, że mogą być przyczyną zakażenia. Wszy nie skaczą i nie pływają i dlatego do zakażenia może dojść jedynie przez bezpośredni kontakt głowy z głową. Problem dotyczy w równym stopniu chłopców i dziewczynek. Wiadomo, jednak, że dzieci z dłuższymi włosami łatwiej mogą zostać zainfekowane. Należy sprawdzać głowę dziecka raz na 2 tygodnie oraz po każdym powrocie dziecka z wakacji lub wycieczek.

 

Profilaktyka i zapobieganie. Zaleca się aby:

  • profilaktyczna kontrola włosów dzieci stała się nawykiem rodziców, zwłaszcza, jeżeli
    w szkole (rodzeństwo) lub przedszkolu panuje wszawica. Istnieje duże prawdopodobieństwo zarażenia;
  • domownicy nie korzystali wspólnie z rzeczy osobistego użytku, takich jak: grzebień lub szczotka, gumki do włosów, ręczniki, czapki, szaliki i inne ubrania;
  • unikać bezpośredniego kontaktu głowami (włosami) z innymi ludźmi. Zasada ta dotyczy przede wszystkim dzieci.

 

ŚWIERZB jest chorobą wywołaną przez wewnętrznego pasożyta Sarcoptes scabiei. Świerzb objawia się różnopostaciową swędząca wysypka z typowym umiejscowieniem-brzuch, piersi, narządy płciowe, ręce, przestrzenie między palcami, u dzieci niemal na całym ciele.

Świerzbowiec drążąc w skórze korytarze powoduje świąd. Człowiek drapiąc skórę może dodatkowo ja uszkadzać oraz zakazić bakteriami ropotwórczymi. Dochodzi do powstania na skórze pęcherzyków, grudek oraz reakcji alergicznych.

 

Do zakażenia dochodzi poprzez bezpośredni kontakt z chorym, zarażone przedmioty- pościel, rączniki, bielizna, ubranie.

Leczenie na własną rękę nie powinno być stosowane. Świerzb jest chorobą wysoce zakaźną i zawsze powinien być zdiagnozowany przez lekarza i leczony odpowiednimi środkami, dostępnymi tylko na receptę. Należy pamiętać o leczeniu całej rodziny, aby zapobiec ponownym zakażeniom.

Profilaktyka i zapobieganie:

  • codzienna kąpiel całego ciała, częste mycie rąk,
  • codzienna zmiana bielizny osobistej,
  • częsta zmiana bielizny pościelowej, pranie jej w wysokiej temperaturze i prasowanie,
  • częsta zmiana odzieży, właściwe jej pranie i prasowanie,
  • spanie na oddzielnych posłaniach,
  • używanie wyłącznie własnych przedmiotów osobistego użytku – ręczniki.